သဲနဲ႕တူတဲ့အခ်စ္

သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ ပင္လယ္ကမ္းေျခ တစ္ေနရာမွာ အတူတူရွိေနၾကတယ္။ သမီးျဖစ္သူက လက္ထပ္ခါနီး သတို႕သမီးေလးေပါ့။ သမီးက ေမေမ့ကို အခုလို ေမးလိုက္တယ္။
“ေမေမ..သမီးလက္ထပ္ၿပီးရင္ ခ်စ္ျခင္းေမထၳာကို ပိုင္ႏိုင္ေအာင္ သမီးလက္ထဲ ဘယ္လိုဆုတ္ကိုင္ သင့္သလဲ..ဟင္ ..ေမေမ ” လို႕ ေမးတယ္။

သမီးရဲ႕ ေမခြန္းကိုၾကားေတာ့့ ေမေမက ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕စြာ ျပံဳးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သဲျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သဲေသာင္ခံုေပၚက သဲမွဳန္ေတြကို လက္၀ါးတစ္ဖက္နဲ႕
ထိုးေကာ္္ယူလိုက္ၿပီး လက္ခုပ္ထဲက သဲေတြကို သမီးျဖစ္သူရဲ႕ မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ
ျပလိုက္တယ္။ သဲေတြက လက္ခုပ္ထဲမွာ အျပည့္အေမာက္။ တစ္မွဳန္ေသာ္မွ လက္ၾကားထဲက
ယိုထြက္က်သြားတာ၊ ဖိတ္စင္က်သြားတာ မရွိဘူး။

ေမေမက ေနာက္အားေနတဲ့ လက္တစ္ဘက္နဲ႕ သဲေတြရွိေနတဲ့ လက္ခုပ္ကို ဖိၿပီး ဆုတ္ခ်လိုက္တဲ့ အခါ သဲမွဳန္ေတြက လက္ေခ်ာင္းေတြ ၾကားကေန ယိုထြက္ဖိတ္က် ကုန္ေတာ့တယ္။ ေမေမက သူ႕ရဲ႕
လက္ခုပ္ႏွစ္ဘက္ကို ဖြင့္ဟျပလိုက္ေတာ့ ဖိထားတဲ့အရွိန္နဲ႕ နဂိုလက္ခုပ္ထဲမွာ
ေမာက္ေနတဲ့ သဲေတြဟာ လံုးေမာက္တဲ့ ပံုေပ်ာက္ၿပီး ျပားခ်ပ္ခ်ပ္နဲ႕ လွလွပပ
မက်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့ဘူးေပါ့။

သမီးက ေမေမ့ လက္၀ါးျပင္ေပၚမွာ က်န္ရစ္ေနခဲ့တဲ့ သဲပြင့္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး  နားလည္ သေဘာေပါက္ သြားပါေတာ့တယ္။

အခ်စ္ဆိုတာ လက္ခုပ္ထဲက သဲပြင့္ေလးေတြနဲ႕ အလား သ႑ာန္တူပါတယ္။ အခ်စ္ကို တမင္ ခိုင္ျမဲခ်င္လြန္းလို႕ ဖိႏွိပ္ဆုပ္ကိုင္ထားေလေလ ဆံုးရွဴံးလြယ္ေလေလ
ျဖစ္ရပါလိမ့္မယ္။ မတင္းမက်ပ္လြန္းဘဲ ဟန္ခ်က္ညီညီနဲ႕ သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႕
ေသေသျခာျခာ ယုယုယယ ဆုပ္ကိုင္ထားပါမွ လက္ခုပ္ထဲက သဲေတြလို သ႑ာန္မပ်က္ဘဲ
ကိုယ္နဲ႕အတူ ယွဥ္တြဲရွိေနမွာပါ။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ လက္ၾကားထဲက ယိုစီးက်သြားတဲ့
သဲပြင့္ေလး ေတြလိုဘဲ ျပန္လည္မရရွိ ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အခ်စ္ကို တသက္စာ လက္လႊတ္
ဆံုးရွဳံးရပါလိမ့္မယ္..။

                                        လမင္း