အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔ ( သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ )

သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔ အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔အေၾကာင္းကို လူအမ်ားစု သိရွိၾကတာ မ်ားပါသည္။ လူအမ်ား သိရွိထား ၾကသလိုပင္ ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္မွ စကာ ယေန႔အထိ အစဥ္အလာ ေကာင္းခဲ့ေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ တေန႔ လည္း ျဖစ္ေနသည္။

သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔၏ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ား

ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါတြင္းသုံးလအတြင္းမွ ၀ါကၽြတ္ေသာေန႔၊

အျပစ္ရွိက ေျပာၾကားပါရန္ ၀ါဆုိေသာသံဃာ အခ်င္းခ်င္း ဖိတ္မာန္ အမႈျပဳၾကေသာ မဟာပ၀ါရဏာေန႔၊

 ဘုရားရွင္တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ကို ေဟာၾကား ေအာင္ျမင္ေတာ္မူေသာ အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔၊

  

နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းျခံရံလ်က္ တာ၀တႎသာမွ သကၤႆနဂိုရ္ျပည္သို႔ ဆင္းသက္ေတာ္မူေသာေန႔၊

 ထုိသို႔ဘုရားရွင္ ဆင္းသက္ေတာ္မူသည္ကုိ ရည္စူးပူေဇာ္ေသာအားျဖင့္ ဆီးမီးစသည္ ထြန္းညွိပူေဇာ္ေသာေန႔၊

စၾကာ၀ဠာတုိက္တစ္ေသာင္းမွ လူ နတ္ ျဗဟၼာသတၱ၀ါ အားလုံးတုိ႔သည္ တဦးကို တဦးအခ်င္းခ်င္း  ျမင္ေနၾကရၿပီး  လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္ ျဗဟၼာ့ျပည္အားျဖင့္ ဒုိးယိုေပါက္ ထုတ္ခ်င္းေပါက္ ေရာင္ျခည္ေတာ္မ်ားျဖင့္ လင္ထိန္ေနကာ ဘုရားရွင္အား အတူတကြ ၾကည္ညိဳ ပူေဇာ္ရေသာေန႔၊

နတ္လူအမ်ားတို႔သည္ ဘုရားရွင္၏ တန္ခိုးေတာ္အနႏၲကို ဖူးျမင္ၾကရကား အားက်ၾကည္ညိဳစိတ္ျဖင့္ သကၤႆၿမိဳ႕တြင္ စုေ၀းေနၾကေသာ ပရိသတ္အမ်ားစု၏ ဘုရားဆုပန္ ေသာေန႔ စေသာ ဂုဏ္ေပါင္းတုိ႔ျဖင့္ ျပည့္စံုေသာ ေန႔ထူး ေန႔ျမတ္ ပင္ျဖစ္ပါသည္။

 

 

တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္ မၾကြခင္ အေျခအေနမ်ား

ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီး ( ၇ ) ၀ါေျမာက္၀ါဆုိခါနီးတြင္ သာ၀တၳိၿမိဳ႕ က႑သရက္ ဥယ်ာဥ္အတြင္း၌ တိတၳိမ်ား ႏွင့္ တန္ခိုးၿပိဳင္မည္ ဟု ေၾကညာေတာ္မူကာ ေရမီးအစုံစုံ တန္ခိုးျပာဋိဟာတုိ႔ကို ျပေတာ္မူခဲ့သည္၊ ဃရဏီမည္ေသာ အနာ ဂါမ္ဥပါသိကာမ၊ စူဠအနာထပိဏ္မည္ေသာ အနာဂါမ္ဥပါသကာ၊ ပဋိသမၻိဒါပတၱ စီရမည္ေသာ ရဟႏၲာသာမေဏမ၊ စုႏၵမည္ေသာ ရဟႏၲာကိုရင္ေလး၊ ဘိကၡဳနီလက္၀ဲေတာ္ရံ တန္ခိုးအရာ ဧတဒဂ္ရ ရဟႏၲာမ ဥပၸလ၀ဏၰာႏွင့္  လက္၀ဲေတာ္ရံ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ မေထရ္တို႔က ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္အစား တိတၳိတို႔ႏွင့္  တန္ခိုးၿပိဳင္ပါမည္ ဟု ေလ်ာက္ထားၾက သည္၊

သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားရွင္သည္ ဤေနရာတြင္ ငါဘုရား၏ တာ၀န္ျဖစ္သည္၊ သင္တုိ႔ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ပါ၊ တကယ္ အေရးႀကဳံလာလ်င္ ငါဘုရားထမ္းေဆာင္ရမည့္ တာ၀န္ကို မည္သူတဦးတေယာက္ကမွ မထမ္းေဆာင္နုိင္ၾကေပဘူး ဟု မိန္႔ျမြက္ေတာ္မူကာ ကဏွဥသဘဇာတ္ေတာ္ ( ဇာ ႒ ၁၊ ၁၊ ၁၉ ) ႏွင့္ နႏၵိ၀ိသာလ ဘုရားအေလာင္း ႏြားလားဥသဘ ဇာတ္ေတာ္ တို႔ကို ေဟာၾကားေ တာ္မူကာ တပည့္ပရိသတ္မ်ားကို ေျဖသိမ့္ေပးေတာ္မူခဲ့သည္။

ထုိ႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္တိုင္  ေတေဇာကသိုဏ္းသမာပတ္၏ အစြမ္းျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းမွ မီးေတာက္ အလ်ံမ်ား ထြက္ေနေသာ္လည္း ကိုယ္ေတာ္ အထက္ပိုင္းမွ အာေပါကသိုဏ္းသမာပတ္၏အစြမ္းျဖင့္ ေရအလ်ံမ်ား ထြက္က် ေနေအာင္ တန္ခိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဖန္ဆင္းျပ ေတာ္မူသည္၊ ခႏၶာကိုယ္ေနာက္ပိုင္းမွ ေရအလ်ံမ်ား က်ေနလ်င္ ေရွ႔ပိုင္းကိုယ္မွ မီးေတာက္မ်ား ထြက္ေနေအာင္ ဖန္ဆင္း ျပေတာ္မူခဲ့သည္၊ ပရိသတ္ထဲမွ တေယာက္ခ်င္းစီ၏ စိတ္အလိုကို ၾကည့္ေတာ္မူကာ သူတို႔စိတ္ အလိုက်၊   ျမင္ခ်င္သလို တန္းခိုးအမ်ိဳးအစားကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူၿပီး ႏႈတ္ေတာ္မွလည္း တရားေဟာေတာ္မူသည္။

ဘုရားရွင္၏ စိတ္ျဖစ္စဥ္ လ်င္ျမန္လြန္းေသာေၾကာင့္ ကသိုဏ္းစ်ာန္မ်ားကို  နုိင္နုိင္နင္းနင္း ၀င္စားကာ တန္ခိုးေတာ္တို႔ကို တမ်ိဳးၿပီးတမ်ိဳး မရုိးနိုင္ေအာင္ ဖန္ဆင္းေနသည္ကို ၾကည့္ရႈ ဖူးျမင္ရသူ လူအေပါင္းတုိ႔၏ စိတ္ထဲတြင္ တၿပိဳင္နက္တည္း ေရေရာ မီးေရာထြက္ေနသေယာင္ ထင္မွတ္ေနၾက ရသည္။ ဤကား ဘုရားရွင္၏ တိတၳိတို႔ႏွင့္ တန္ခိုးၿပိဳင္စဥ္ ျမင္ကြင္း တစ္ခ်ိဳ႕ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္မွ စ၍ တိတိၳိတို႔လဲ ကစဥ့္ ကလ်ား ဖရုိမရဲ ထြက္ေျပးၾကကာ ပုရာဏကႆပသည္ကား မိမိလည္ပင္းတြင္ သဲအိုးကို ႀကိဳးခ်ည္ဆြဲကာ ျမစ္ထဲခုန္ခ်ၿပီး ဘ၀နိဂုံးအဆုံး သတ္သြားသည္ ဟူ၏၊ ယေန႔အထိ အ၀ီစိငရဲ မွာ ရွိေနသည္ဟု ဆုိပါသည္။

ေရမီးအစုံစုံေသာ တန္ခိုးျပာဋိဟာတို႔ကို ျပေတာ္မူၿပီးသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ညာဖက္ေျခဖ၀ါးကို လွမ္းကာ ယုဂႏၶိဳရ္ေတာင္ ထိပ္ေပၚနင္းၿပီး၊ ဘယ္ဖက္ေျခလွမ္းကို ျမင့္မိုရ္ေတာင္ထိပ္တြင္ ခ်ေတာ္မူသည္၊ ထုိ႔ေနာက္ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္ ပင္လယ္ ကသစ္ပင္ေျခရင္းမွ  သိၾကားမင္း၏ ပ႑ဳကမၺလာ ျမေက်ာက္ျဖာထက္တြင္ ထုိင္ေတာ္မူကာ လူ႔ဘ၀က မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ ဖူးေသာ မယ္ေတာ္မာယာတျဖစ္လဲ သႏၲဳႆိတနတ္သား အမႈးျပဳေသာ နတ္ျဗဟၼာမ်ားအား အဘိဓမၼာ ပ႒ာန္းတရား ေတာ္ႀကီးကို အက်ယ္တ၀င့္ ေဟာျပေတာ္မူခဲ့သည္၊

 ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္တြင္ ၀ါတြင္းသုံးလ ပတ္လုံးေန႔မနား ညမနား  ပ႒ာန္းတရား ေတာ္ ကို ေဟာၾကားေတာ္မူရာတြင္ နတ္တုိ႔အတြက္ မိနစ္ပိုင္းမွ် ျဖစ္ေသာ္လည္း လူသားျဖစ္ေသာ ဘုရားရွင္ အတြက္မူ အစာအာဟာရ မဘုန္းေပးပဲ မျဖစ္နုိင္ရကား ပုံတူနိမၼိတ ဘုရားရွင္ကုိ ဖန္ဆင္းၿပီး တရားကို ဒီေနရာမွ ဒီေနရာအထိ ေဟာခဲ့ေစသတည္း ဟု အဓိ႒ာန္ကာ ကိုယ္ေတာ္တုိင္က ေျမာက္ကြ်န္း အေနာတတၱေရအိုင္သို႔ ၾကြကာ ဆြမ္းဘုန္းေပး ေတာ္မူၿပီး တဖန္ျပန္ လည္ ေဟာ ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္၊ နတ္ျဗဟၼာတို႔၏ စိတ္တြင္ကား ဘုရားရွင္တ ပါးတည္း ေဟာၾကား ေနသည္ ဟု မွတ္ထင္ေန ၾက၏၊   ျပန္ေ ရာက္ပါမွ တရားေတာ္ကို ေရာက္သည့္ေနရာမွ ဆက္လက္ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္၊

အရွင္သာရိပုတၱရာ သည္လည္း လူ႔ျပည္မွတက္ကာ ဘုရားရွင္ ဆြမ္းဘုန္းေပးေနစဥ္အတြင္း ၀တ္ႀကီး ၀တ္ငယ္ ကို ျပဳစု ေပးေတာ္မူ၏၊ ထုိအခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာပင္ သာရိပုတၱရာ ငါဘုရားကေတာ့ ဒီေန႔မွာ အဘိဓမၼာတရားကို ဒီေနရာကေန ဒီေနရာ အထိ ဘယ္လို ဘယ္လုိ ေဟာထားခဲ့တယ္ ဆုိၿပီး အက်ဥ္းဆုံးနည္းကုိ လမ္းျပညႊန္ေတာ္မူ၏၊ ထုိအက်ဥ္းဆုံးကုိပင္ အရွင္ သာရိပုတၱရာကလည္း သူဥာဏ္ရွိသလို ခ်ဲ႕ထြင္ကာ ေရွးအခါက လင္းနို႔သား ငါးရာအျဖစ္ျဖင့္ အဘိဓမၼာတရားကို နာဖူးခဲ့ေသာ ပါရမီအထုံရွိခဲ့သည့္ တပည့္သားရဟန္းေနာက္လိုက္ ငါးရာကို တဆင့္ျပန္လည္ေဟာၾကားခဲ့သည္။ ( ထုိရ ဟန္းမ်ားသည္ ၀ါမဆိုခင္အခ်ိန္က ဘုရားရွင္ တန္ခိုးျပသည္ကိုၾကည္ညိဳကာ သာသနာ႔ေဘာင္၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကေသာ လူ ဒကာမ်ားျဖစ္ၾက၏ )

ယေန႔စာေရးသူတို႔ သင္ယူေလ့လာေနၾကရေသာ အဘိဓမၼာ ပ႒ာန္းတရားေတာ္မ်ားသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာ   ေဟာၾကား   ေတာ္မူခဲ့ေသာ မက်ဥ္းမက်ယ္နည္းမွ်သာတည္း၊ အကယ္၍သာ ဘုရားရွင္ေဟာခဲ့သလို အက်ယ္တ၀င့္ သင္ယူရပါမူ မည္သုိ႔မွ် ဆုံးခန္းတုိင္မည္ မဟုတ္ဟု မွတ္ထင္ရေပသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဥာဏ္ရွိလ်င္ ရွိသေလာက္၊ ခ်ဲ႕ထြင္နုိင္ လ်င္ ခ်ဲ႕ထြင္နုိင္သေလာက္ နည္းေပါင္းမ်ားစြာ နယ္ပယ္ ေပါင္းမ်ားစြာ က်ယ္၀န္းေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသည္ကား သီတင္းကြ်တ္ လျပည့္မေရာက္ခင္ တနည္းအားျဖင့္ ၀ါမကြ်တ္ခင္ နတ္ျပည္သို႔တက္လွမ္းကာ တရားေဟာပုံ ျဖစ္ပါသည္။

  သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔ျမင္ကြင္းမ်ားကို ပုံေဖာ္ထားဟန္

သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔၏  ျမင္ကြင္းမ်ား

ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကို ေဟာၿပီးသည့္အခါ အရွင္ေမာဂၢလာန္က နတ္ျပည္တက္လာကာ ျမတ္စြာဘုရား လူ႔ျပည္မွာ ဘယ္ေနရာမွာ ဆင္းသက္ပါမလဲဘုရားဟု ေလ်ာက္ထားေသာေၾကာင့္ .. ငါ၏ သားႀကီးလက္ယာေတာ္ရံ သာရိပုတၱရာႏွင့္ တပည့္ငါးရာရွိေနရာ သကၤႆၿမိဳ႔ကုိ ဆင္းေတာ္မူမယ္၊ သုိ႔ေသာ္လည္း ယခုလက္ရွိ သာ၀တၳိက ပရိသတ္ေတြ အားလုံးကို တန္ခိုးေတာ္နဲ႔ မနက္ခင္းမွာ ေက်ာင္းကို ဥပုသ္ေစာင့္သြားၾကသလို သကၤႆၿမိဳ႕ကို ေခၚေစမယ္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။ ထုိသို႔ဆင္းသက္စဥ္ သိၾကားမင္းသည္ ေစာင္းတန္းသုံးမ်ိဳးဖန္ဆင္းကာ အလယ္ပတၱျမားေစာင္းတန္းမွ ဆင္းသက္ေတာ္မူသည္။

ျဗဟၼာပရိသတ္မ်ားက ဘုရားရွင္၏ လက္၀ဲဘက္ ေငြေစာင္းတန္းမွ၄င္း၊  နတ္ပရိသတ္မ်ားက လက္ယာဘက္ ေရႊေစာင္း တန္းမွ၄င္း၊ ပဥၥသီခ နတ္သားက ဘုရားရွင္၏ လက္ယာဘက္မွ ေဗလု၀နတ္ေစာင္းကို တီးခတ္ကာ ဂုဏ္ေတာ္တို႔ကို ရြတ္ဆုိသီၾကဴးလ်က္၄င္း၊ မာတလိနတ္သားက လက္၀ဲဘက္မွ  နတ္ပန္းနံ႔သာ မ်ား ႀကဲခ်လ်က္၄င္း၊

ျဗဟၼာ့ျပည္မွ တန္ခိုးအႀကီးဆုံး မဟာျဗဟၼာႀကီးသည္ ဘုရားရွင္အား ထီးမိုးလ်က္၄င္း၊သုယာမနတ္မင္းႀကီးသည္ ဘုရား ရွင္အား သားၿမီးယပ္ခပ္ေပးလ်က္၄င္း ၾကည္ႏူးမဆုံးနုိင္ေသာ အသေရေတာ္ျဖင့္ ရတနာေစာင္းတန္းအသီးသီးမွ ဆင္း သက္ေတာ္မူခဲ့သည္၊ အထူးျခားဆုံးကား လူေတြ နတ္ေတြ ျဗဟၼာေတြ အားလုံး တေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ျမင္နုိင္ၾကျခင္း ျဖစ္ရကား အေတြးျ ဖင့္   ျမင္ေ ယာင္ၾကည့္သည္ကပင္ ေတာ္ေတာ္ ပီတိျဖစ္စရာ ေကာင္းပါလိမ့္မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ျမင္သမွ် ပရိသတ္မ်ားက  ဆီမီးမ်ိဳးစုံ ထြန္းညွိကာ  ပူေဇာ္ႀကိဳဆုိေနၾကရကား အားက်ၾကည္ညိဳ ေသာ ေၾကာင့္ ဘုရားဆု ေတာင္းၾကျခင္းမ်ားလည္း   ျဖစ္နုိင္ပါသည္။

ဘုရားရွင္ တာ၀တိ ံသာ နတ္ျပည္မွ အဆင္းတြင္ ပရိသတ္အားလုံးတို႔အား တရားေဟာေတာ္မူရာ လင္းနိဳ႕သားငါး ရာျဖစ္ဖူး   ေသာရဟန္းငါးရာ ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူၾကသည္၊ ေနာက္တဖန္ ဘုရားရွင္၏  သကၤႆၿမိဳ႕၌ လက္ယာဘက္ ေျခခ်မိရာ ႒ာန တြင္ ဘုရားအားလုံးတို႔ မစြန္႔လႊတ္ရာ ေနရာတစ္ခုျဖစ္ေသာ အ၀ိဇဟိတ႒ာနအျဖစ္ အစလေစတီ ဟု ယေန႔တုိင္   ေခၚေ၀ၚေ နၾက ဆဲျဖစ္ သည္။

ယေန႔ေခတ္ သကၤႆနဂိုရ္ၿမိဳ႕

ဗုဒၶျမတ္စြာ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီးေနာက္ပိုင္း သာသနာသကၠရာဇ္ ( ၂၁၈ ) ခုႏွစ္တြင္ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးသည္ ဘုရား ရွင္ နတ္ျပည္မွ ဆင္းသက္ခဲ့ရာ ေနရာ၌ ေစတီႀကီးတစ္ဆူ၊ ေက်ာင္းတုိက္ႀကီးတစ္ခုႏွင့္ ဆင္ရုပ္ပါ ေက်ာက္တုိင္တစ္တုိင္ကို စိုက္ထူထားခဲ့သည္၊ သုိ႔ရာတြင္ ခရစ္ႏွစ္ ( ၁၁၈၃ ) တြင္ ဇယခ်ႏၵရ Jayachandra မည္ေသာ ဟိႏၵဴဘာသာကိုး ကြယ္ေသာ မင္းသည္ သာသနာပ ပုဏၰားတုိ႔၏ စကားကို နားေထာင္ ကာ အစလေစတီေနရာရွိ အေသာကမ င္းႀကီး ေကာင္းမႈ   ေစတီႏွင့္   ေက်ာင္း တုိက္ႀကီးတုိ႔ကို အစေဖ်ာက္ ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့ေလ သည္။ တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ရွင္ဘုရင္ မေကာင္းလ်င္ သာသနာသည္ လည္း ေရရွည္ မတည္တံ့နိုင္ ဟူေသာ သာဓကတစ္ရပ္ပင္ မဟုတ္ပါေလာ ..

  အေသာက မင္းႀကီး၏ ေကာင္းမႈေတာ္သေကၤတကို ယေန႔ေခတ္ သကၤႆၿမိဳ႕တြင္ ျမင္နုိင္ဦးမည္လား မေသခ်ာေတာ့ပါ၊

သကၤႆၿမိဳ႕ ဘုရားရွင္၏ လက္ယာ ေျခေတာ္ရာခ်နင္းရာ ေနရာတြင္ အစလေစတီ ေနရာကို အေသာက မင္းႀကီး ေကာင္း မႈျဖင့္ ဖူးတြ႔ နုိင္ေသးပါသည္ ...

1842 ခုႏွစ္တြင္ ဘရစ္တစ္ ပညာရွင္ အလက္ဇႏၵား ခ်န္နင္ဂန္ Alexander Cunningham မွ ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့ၿပီး ထုိမွေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း ( ၈၇ ) ႏွစ္အၾကာတြင္ အနာဂါရိက ဓမၼပါလ Sir Anagarika Dharmmapala က သီရိလကၤာနုိင္ငံမွ လာေရာက္ ရွာေဖြေဖာ္ ထုတ္ခဲ့ျပန္သည္။

သကၤႆၿမိဳ႕၏ ေျမာက္ဖက္တြင္ ဂဂၤါျမစ္ရွိ၍ ေတာင္ဘက္တြင္ ယမုံနာျမစ္ရွိရကား ျမစ္ႏွစ္ခု ၾကားက ထူးျခားေသာ ၿမိဳ႔ဟု ပင္ဆုိရ ပါမည္၊ မထုရာၿမိဳ႕မွ ၄ ယူဇနာ ( မုိင္ေပါင္း ၂၄ မိုင္ ) မွ်သာ ေ၀းကြာ၏၊( ဣေတာ မထုရာယ စတူသု ေယာဇေနသု သကၤႆံနာမ နဂရံ အတိၳ )မွတ္ခ်က္-- ေခတ္သစ္ အေနာက္တုိင္း ပညာရွင္တုိ႔၏ တုိင္းထြာခ်က္အရ တယူဇနာတြင္ ( ၈ ) မိုင္မွ်သာ ရွိသည္ဟု သတ္မွတ္ၾကသည္၊ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕ေသာ စာေပမ်ားတြင္ ၁၀ မုိင္၊ ၁၂ မိုင္စသည္ျဖင့္ မူကြဲမ်ားစြာ ေတြ႔ရတတ္ေသး၏။ ဗုဒၶေခတ္က ယူဇနာအကြာအေ၀းကို သုံးၾကၿပီး ယေန႔ေခတ္မွာေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ေရွးေခတ္ ကသုံးခဲ့ၾကသလို အေတာင္၊ အထြာ အသုံးအႏႈံး မ်ားလဲ မသုံးေတာ့ပါ၊ မုိင္၊ တုိင္၊ ကီလိုမီတာ စသည္ျဖင့္သာ သုံးၾကေတာ့သည္၊ တုိးတက္ေသာ ေခတ္ ကာလ ၏ ျပယုဂ္တစ္ခုပင္တည္း။

ယေန႔အခ်ိန္တြင္ သကၤႆၿမိဳ႕Sankasya သည္  အိႏိၵယနုိင္ငံ ဥတၱရာပရာေဒရွ္ ( Uttar Pradesh )ျပည္နယ္၊အေရွ႕ပိုင္း အိႏိၵယရထားလမ္းေပၚရွိ ကိုဟာဘတ္ႏွင့္  ဖရုခါဗဒ္ ( Farukhabad ) ၿမိဳ႕အၾကား ပခန( Pakhna ) ဘူတာမွ ၅ မိုင္ေ၀းကြာ ေသာ ဗဆႏၲပုရ္ ( Basantpur ) ရြာအနီး၌ တည္ရွိေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။

ဤသို႔ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ေလ့လာျခင္းျဖင့္ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔တြင္ သံဃာေတာ္မ်ားက ပ၀ါရဏာ ျပဳရန္ စုေ၀းၾက ရျခင္း၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အားလုံးတုိ႔သည္လည္း  ဘုရားရွင္အား ဆီးမီးမ်ိဳးစုံျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္း၊ အဘိဓမၼာပ႒ာန္း တရားေတာ္ျဖင့္ ရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ၾကျခင္းျဖင့္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အထြဋ္အျမတ္ျဖစ္ေသာ ဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္တုိ႔ကို အာရုံျပဳကာ အထူးတလည္ ၾကည္ညိဳ စရာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္တေန႔သာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။