အိုး.......ၿမန္မာၿပည္ၾကီးေရ
အေၿခအေနမေပးလို ့ေဝးခဲ ့ရတာပါ
ပညာေတြမတတ္လို ့ထားခဲ ့ရတာပါ
မာန္ေတြတက္ၿပီး နိဳင္ငံၿခား
ထြက္လာခဲ ့တာ မဟုတ္ပါဘူး
ကဲဘာေၾကာင္ ့လာရသလဲဆိုတာ စမယ္
စုပ္ပ်က္ေနတဲ ့ ဗလာစာအုပ္နွစ္အုပ္ေလာက္နဲ ့
တိုႏွံ ့ႏွံ ့ခဲတံငံုးေလးေတြက ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ ့
လြယ္အိတ္ေလးရဲ ့ေဘးမွာ ဟိုတစ္ဒီတစနဲ ့
အၿဖဴေရာင္ကိုေက်ာ္လြန္ေနတဲ ့ ဝါညစ္ညစ္
အကၤ်ီး .......
အစိမ္းေရာင္ကို တြယ္ကပ္ေနတဲ ့
အပ္ခ်ည္ၾကိဳး ခ်ဳပ္ရိုးေၾကာင္းနဲ ့ ေက်ာင္းတက္ရမွာကို
ေသမေလာက္ေၾကာက္(ရွက္)တတ္တဲ ့
ညီမေလးရဲ ့အားကိုးတဲ ့ အၾကည္ ့........
မနက္မိုးလင္းလို ့ ဆန္အိုးကိုမၾကည္ ့ရဲတဲ ့
သားသမီးေတြ ေစာေစာအိပ္ယာထၿပီး
ဗိုက္ဆာလိုက္တာ ဆိုတဲ ့အသံကို
မိုးၾကိဳးအစင္းတစ္ရာပစ္တဲ ့အသံထက္
ေၾကာက္ရြံတတ္ေနတဲ ့ အေမ.........
ေစာေစာထ ေသာကေတြနဲ ့မ်က္နာသစ္
ေနပူပူမွာ ဒုတ္ခ ေတြကို ဦးထုပ္ေဆာင္ၿပီး
ေနညိဳခ်ိန္ေတာင္မွ ေခြ်းသီးေလးေတြနဲ ့
ကိုယ္လက္ သန္းစင္ၿပီး အိမ္ၿပန္လာရတဲ ့အေဖ..........
ဒီလိုအၿဖစ္အပ်က္ရက္ေတြမ်ားလာခဲ ့ေတာ ့လဲ
ဒုတ္ခ ေတြကိုေက်ားပိုးၿပီးေတာ ့
ထြက္ခဲ ့ရတာေပါ ့ ၿမန္မာၿပည္...........
ၿမန္မာၿပည္ကို တန္းဖိုးမထားလို ့မဟုတ္ပါဘူး
ဆန္ဖိုးေလးေတာင္ရွာမရခဲ ့လို ့ပါ
ၿမန္မာၿပည္ကို မၿမတ္နိဳးလို ့လဲ မဟုတ္ပါဘူး
နွစ္က်ပ္ဖိုးနဲ ့မုန္ ့စားရတဲ ့ ေခတ္လဲကုန္ခဲ ့ၿပီေလ
ၿမန္မာၿပည္ကို မခင္တြယ္လို ့လဲမဟုတ္ပါဘူး
ၿမင္ရတဲ ့ ေသာကေတြက တစ္ရက္ထဲမွ
မဟုတ္တာ မေမ ့ရက္ပါဘူး အမိတိုင္းၿပည္ၾကီးရယ္........
သို ့ေပမဲ ့လည္း.........
ဝမ္းတထြာေပါင္းေၿမာက္မ်ားစြာအတြက္
ေၿပးရေပါ ့ တပါးတိုင္ၿပည္...........
ဘာသာစကားေတြ ကဲြၿပား
ေၿခေထာက္နဲ ့ေစညြန္တတ္တဲ ့ လူမ်ိဳးၿခားေတြရဲ ့
ေအးစက္ၿပီး ယံုၾကည္မူ ့မရိွတဲ ့ မ်က္ဝန္းအၾကည္ ့ေတြေအာက္
ဝမ္းတစ္ထြာေပါင္းမ်ားစြားရဲ ့
အစာအိမ္ကို ကူညီေပးမယ္ ့ ေငြဆိုတဲ ့အရိပ္ပါေနေတာ ့
ဘယ္လိုမ်ား ေဒါသထြက္လို ့ရမွာလဲေလ
နားထဲမွာ ဆူဆူပူပူအသံၾကားရင္
သူခိုးလား အဖမ္းအစီးလား လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ ့
အိပ္ယာေအာက္က အေမ ့ကို ပို ့မယ္ ့
ပိုက္ဆံ ေလးကို ထုတ္ၾကည္ ့ရင္ အိပ္ေရးပ်က္ေပါင္းလဲ
မ်ားခဲ ့ပါၿပီးေလ...........
အခ်ိန္တန္လို ့အိမ္ၿပန္ၾကတဲ ့ ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးကို
ေငးၾကည္ ့ရင္း ဘယ္ေတာ ့မွမ်ား ဒီခရီးကို
ထြက္ရပါ ့မလဲ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာ စိတ္ကူးထဲက
သတိယေနမိတယ္ အမိၿမန္မာၿပည္ၾကီးရယ္.............
မိဘေတြ က်မ္မားေရး မေကာင္းတာရယ္
ညီမေလး ေက်ာင္းဆက္တက္နိဳင္ဖို ့အေရး
ငါဒီအေတြးေတြေတြးမိတိုင္း ဒီတစ္နွစ္လဲ
ေနခဲ ့ၿပန္ေပါ ့ေလ.........ငါတို ့ခ်စ္တဲ ့
ၿမန္မာၿပည္ၾကီးေရ........................
0 comments:
Post a Comment