ညိုုျပာျပာ လတာျပင့္ ေျခရင္း
လွိုင္းတက္ရာ ေဗဒါတက္
လွိုင္းသက္ရာဆင္း။
ဆင္းရလည္း မသက္သာ
အုန္းလက္ေၾကြ ေရေပါေလာ
ေမ်ာစုန္လို႔လာ
အဆင္းနဲ႔အလာ ေဗဒါမအေထြး
အုန္းလက္ေၾကြ သူ႔နေဘး
ေဆာင့္ခဲ႔ရေသး။
ေဆာင့္ခဲ့လည္း မသက္သာ
ေနာက္တစ္ခ်ီ ဒီတစ္လံုးက
ဖံုးလိုက္ျပန္ပါ။
ျမဳပ္ေလေပါ့ ေပၚမလာ
မေဗဒါ အလွ
တစ္လံကြာ လွိုင္းအၾကြ
ေပၚလိုက္ျပန္ရ။
ေပၚျပန္လည္း မသက္သာ
ေခ်ာင္းအဆြယ္ ေျမာင္းငယ္ထဲက
ဘဲထြက္လို႔လာ။
ဘဲအုပ္မွာ တစ္ရာနွစ္ရာ
မေဗဒါက တစ္ပင္တည္း
အယက္အကန္ခံလို႔
ေဗဒါပ်ံအံကိုခဲ ပန္းပန္လ်က္ပဲ။ ။
(တကၠသိုလ္ အိုးေ၀မဂၢဇင္း ၊ ၁၉၆၀
0 comments:
Post a Comment